De Orcam is een zeer geavanceerde voorleesbril voor mensen met een visuele beperking of dyslexy. Ik heb het voorrecht gehad om deze prachtige en kostbare gadget een week te mogen gebruiken van LowvisionTotaal. Mijn ervaringen heb ik hieronder voor u op een rij gezet.
Wat zie ik nog?
Ik schrijf dit blog vanuit mijn ervaring en wat ik schrijf geldt dus zeker niet voor iedereen. Mijn perspectief is een stabiele visuele beperking vanaf mijn geboorte zonder visus in het linkeroog en rechts een scherpte met bril van zo’n 5%.
Wat kun je er mee?
Omdat ik mijn visuele beperking al vanaf mijn geboorte heb ben ik mij nooit zo bewust van welke informatie er allemaal beschikbaar is in mijn omgeving; ik ben gewend te zoeken naar wat ik nodig heb. In dat zoeken (scannen van de omgeving op teksten) vind ik de Orcam nog niet zo goed. Omdat hij juist wel goed is in het lezen van teksten is dit apparaat zeer geschikt voor mensen die altijd hebben kunnen zien maar nu het zicht aan het kwijtraken zijn. Deze mensen hebben een goed instinct voor informatie die met de camera gelezen zou kunnen worden. Persoonlijk krijg ik nu veel meer tekstuele prikkels binnen dan ik gewend ben en daar moet ik enorm aan wennen.
Thuis maak ik gebruik van de boeken van PassendLezen maar verder gebruik ik voorlees- en vergrotingssoftware thuis en op mijn werk, minimaal. Ik lees alles met deze bril en op afstand gebruik ik mijn handkijkertje.
Hulp bij lezen
De Orcam blijkt zeer geschikt voor boeken met een rustige opmaak (pagina uit een roman) maar raakt behoorlijk in de war indien het een krantenpagina of tijdschriftartikel betreft. Ik sluit niet uit dat ik er handiger in moet worden maar het deed me al snel terugverlangen naar mijn vertrouwde brilletje.
Nog meer mogelijkheden
De gezichtsherkenning leek mij ook een prachtige toepassing. Maar ook deze is voor mij nog niet voldoende doorontwikkeld. Een persoon die je wilt laten herkennen moet je scannen (en dat vraagt even wat geduld bij die persoon) en vervolgens kan de Orcam die persoon op een ‘handshake’ afstand (ongeveer 1 meter) herkennen. Voor mij voegt dat te weinig toe. Op die afstand kan ik mensen nog voldoende zelf herkennen. Deze optie zou voor mij pas gaan werken indien ik er mensen mee uit een massa zou kunnen herkennen of dat ik in een vergadering of koorrepetitie even de gezichten kan ‘scannen’ om te kijken wie er allemaal zijn.
Geschikt?
Zonder alle opties in detail te hebben besproken (streepjescodelezer, voorwerp- en kleurherkenning) moet ik toegeven dat het een prachtige gadget is! In mijn visie zeer geschikt voor mensen die het zicht aan het verliezen zijn en die al erg ingesteld zijn op gesproken aanwijzingen. Zeker indien je niet meer in staat bent op één meter afstand gezichten en voorwerpen te herkennen, biedt de Orcam zeker uitkomst.
Voor mij werkt de Orcam redelijk prettig maar ik merk dat ik mijn resterend gezichtsvermogen met mijn bril en handkijkertje nog niet in de plaats van de Orcam wil en durf te stellen. Om de Orcam er naasst te gaan gebruiken is een zeer kostbare optie. Ik zou er dan best wat geld voor over hebben maar niet het bedrag dat dit apparaatje kost. Voor dit kleine beetje extra comfort zou ik natuurlijk kunnen proberen om mijn zorgverzekeraar zo ver te krijgen om het apparaat voor mij te vergoeden. Mogelijk wil mijn werkgever ook nog wel een bijdrage leveren. Maar al met al vermoed ik dat dat onze maatschappij te veel op kosten gaat jagen zodat ik voorlopig van deze pogingen afzie.
Mocht u willen reageren op mijn Orcam ervaringen dan zou ik dat zeer op prijs stellen.
Marcel Cremers
